Me passerte årets fyrste femtedel no på sundag, så kanskje det er på sin plass med ein oppsumering. Det er stor overvekt av filmar utgitt
etter 2008 som dykk kan sjå. Bakgrunnen for det er at eg foreløpig
kun har tatt for meg filmar som er slept på Blu-Ray samt filmar som
kan strømmast på filmarkivet.no. Eg held på å sortera i
DVD-biblioteket no, så det vert absolutt meir variasjon frem til me
når me er ferdig med den andre femtedelen av 2016.
På grunn av influensa og sånt så har sjølve filmmeldingane blitt utsatt, men skal ta å skrive omtrent 10 til dagen, så eg er vel ajour til 1. april omtrent. Men legg ut likevel ut titlane i dag sånn dykk kan sjå kva filmar eg hat fått sett.
Om me skal trekje nokon linjer så er det ei fåtall av desse filmane eg på nokon måte kan anbefala. Det begrensar seg nesten kun til Mannen som elsket Yngve og Den store barnedåpen. Diverre har det vert mykje direkte dårleg, om dette er et resultat av meir egendistibusjon/egenproduskjon skal eg foreløeg la forbli utsagt.
I USA er alt taima og tilrettelagt. Alle filmar skal passe ein spesifikk demografi og gje ein positiv oppleving i forhold til dei forventningar det publikummet har. Dette inkluderer hovudroller man kan sympatisere med og som har ein eller anna utvikling i historia.
Eg veit ikkje om det er arven frå Hamsun som gjer det men det er overraskande mange av dei filmane eg har sett til no der hovudkarakteren er direkte usympatiske og opptrer urasjonellt. Pan, Mer eller mindre mann, Lasse & Geir og Mot naturen var nok dei verste eksempla på det. Det har kanskje ein plass i soialrealismen, men når man gjer det vasnkeleg å bry seg om hovudkarakterane er det og vanskeleg å bry seg om korleis det går med dei. Nokon gongar blir det rett og slett vanskelg å finne motivasjonen til å sjå filmane ferdig.
Eit morosamt poeng i denne perioden (sidan eg bur på Lørenskog) er at Lørenskog dukka opp i to filmar på rad. Fyrst spelt inn på Lørenskog stasjon i Gylne ungdom, og i En herre med bart 14 år tidligare så fekk kvinne kritikk for å kome frå bygda sidan ho budde på Lørenskog og snakka dialekt. Lørenskog stasjon vart seinare til Sesam stasjon med utallege episodar på barne-tv.
På grunn av influensa og sånt så har sjølve filmmeldingane blitt utsatt, men skal ta å skrive omtrent 10 til dagen, så eg er vel ajour til 1. april omtrent. Men legg ut likevel ut titlane i dag sånn dykk kan sjå kva filmar eg hat fått sett.
Om me skal trekje nokon linjer så er det ei fåtall av desse filmane eg på nokon måte kan anbefala. Det begrensar seg nesten kun til Mannen som elsket Yngve og Den store barnedåpen. Diverre har det vert mykje direkte dårleg, om dette er et resultat av meir egendistibusjon/egenproduskjon skal eg foreløeg la forbli utsagt.
I USA er alt taima og tilrettelagt. Alle filmar skal passe ein spesifikk demografi og gje ein positiv oppleving i forhold til dei forventningar det publikummet har. Dette inkluderer hovudroller man kan sympatisere med og som har ein eller anna utvikling i historia.
Eg veit ikkje om det er arven frå Hamsun som gjer det men det er overraskande mange av dei filmane eg har sett til no der hovudkarakteren er direkte usympatiske og opptrer urasjonellt. Pan, Mer eller mindre mann, Lasse & Geir og Mot naturen var nok dei verste eksempla på det. Det har kanskje ein plass i soialrealismen, men når man gjer det vasnkeleg å bry seg om hovudkarakterane er det og vanskeleg å bry seg om korleis det går med dei. Nokon gongar blir det rett og slett vanskelg å finne motivasjonen til å sjå filmane ferdig.
Eit morosamt poeng i denne perioden (sidan eg bur på Lørenskog) er at Lørenskog dukka opp i to filmar på rad. Fyrst spelt inn på Lørenskog stasjon i Gylne ungdom, og i En herre med bart 14 år tidligare så fekk kvinne kritikk for å kome frå bygda sidan ho budde på Lørenskog og snakka dialekt. Lørenskog stasjon vart seinare til Sesam stasjon med utallege episodar på barne-tv.
Foreløpig statistikk etter 75 dagar:
År
|
/ Sett 2016
|
/ Sett totalt
|
/ Produsert
|
|---|---|---|---|
1911
|
1
|
1
|
5 (1*)
|
1921
|
1
|
1
|
4
|
1922
|
1
|
1
|
4
|
1928
|
1
|
1
|
3
|
1931
|
1
|
1
|
2
|
1932
|
1
|
1
|
5
|
1942
|
1
|
1
|
5
|
1956
|
1
|
3
|
8
|
1964
|
1
|
3
|
7
|
1972
|
1
|
4
|
8
|
1976
|
1
|
8
|
14
|
1981
|
1
|
5
|
10
|
1983
|
1
|
4
|
7
|
1988
|
1
|
3
|
9
|
1990
|
2
|
7
|
9
|
1995
|
1
|
10
|
14
|
1998
|
1
|
7
|
15
|
2004
|
1
|
6
|
20
|
2005
|
1
|
3
|
21
|
2006
|
1
|
5
|
20
|
2008
|
6
|
7
|
22
|
2009
|
1
|
2
|
22
|
2010
|
7
|
8
|
26
|
2011
|
10
|
14
|
38
|
2012
|
4
|
7
|
32
|
2013
|
7
|
9
|
31
|
2014
|
12
|
15
|
43
|
2015
|
5
|
10
|
32
|
2016
|
2
|
2
|
6**
|
75
|
149
|
442
|
* talet på kor mange filmar som
framleis er tilgjengleg. Eg vil likevel føre fargekodane som at dei
eksisterar, for man sit alltid med eit håp om man finn ein kopi på
eit loft ein stad.
** premierefilmar pr. 15. mars 2016.
Totalt er det produsert 1012 kinofilmar i Noreg sidan 1911. Den 1000ende var faktisk Ninas barn. Den hadde premiere i oktober i fjor. Mitt totale antall kjem eg kun
til å oppdatere når eg besøker desse årstala på nytt, men eg
reknar med at eg ligg rundt ein tredjedel så langt. Som dykk ser av
den delvise statistikken så er talet der 33,7% når omtrent 27% av statistikken er kontrollert.
- Alle tiår besøkt så langt i år
- 29/106 år besøkt i år
- 6 år sett mellom 50-74% av totalen
- 1 år sett mellom 75-99% av totalen
Vidare i år skal eg prøve å sjå
minst ein film frå kvart år slik at statistikken vert meir eller
mindre komplett, og heller fylle ut dei siste åra om det er nokon år som foreløpig
ikkje er mogleg å besøkje. Eg skal og sjå alle Amanda-vinnarar for
beste film før Amanda-utdelinga i august. Der gjenstår kun X,
Upperdog og Tusen ganger god natt. Til då skal eg og sjå dei filmane som vert
nominert i år, om eg har nokon igjen. Utover det er det å sjå det
som gjenstår av norske julefilmane, men med deadline i desember har det sjølvsagt ingen hast.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar